بسم الله الرحمان الرحیم

( صحن علنی مجلس با موضوع حجاب ۲۳ اسفند ۱۴۰۱)

پیشاپیش سال نو را خدمت همکاران عزیز و ملت بزرگوارمان تبریک عرض می کنم. یکی از شعرای معاصر می گوید:

نرم نرمک می رسد اینک بهار

خوش به حال روزگار

خوش به حال چشمه ها و دشتها

خوش به حال دانه ها و سبزه ها

خوش به حال غنچه های نیمه باز

این توصیف بهار در حالی است که دین ما و اسلام عزیز این تحولات را با تحولات معنوی همراه دانسته و همراه خواسته و بعد از یاد تحولاتی که شاعر در شعرش به آنها اشاره کرد، گفته در تحویل سال از خدا بخواهید که ” یا محول الحول و الاحوال، حول حالنا الی احسن الحال” امیدوارم که چنین باشد.

در موضوع مهم حجاب که یکی از ضرورت های دینی ماست، فوری ترین کاری که باید انجام شود مسوولیت دستگاه ها است. دستگاه ها، نه فقط آنهایی که همکاران اشاره کردند به دستگاه های اجرایی موضوع ماده ۵ قانون خدمات کشوری یا موضوع ماده ۲۹ قانون برنامه، بلکه همه مجموعه هایی که بالای ۵۰ درصد سهام آنها از آن دولت، از آن نهادهای عمومی غیر دولتی، از آن ۲۰ درصد سهام عدالت را در آن مجموعه ها می باشد، یعنی هر آنچه به حاکمیت مربوط است و همه زیر مجموعه های که مجوزشان را از آنجا می گیرند ولو بخش خصوصی باشند. مثلا مجوزشان را از وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی می گیرند، مجوزشان را از وزارت صنعت،معدن و تجارت می گیرند، مجوزشان را از اتاق بازرگانی، اتاق اصناف یا تعاون می گیرند، نظارت شود که در زیر مجموعه خود این ها هم در حین کار و هم خارج از محیط کار، مدیریت و کنترل شود.مگر منشاء مجوزها اینها نیستند،؟ اگر زیر مجموعه ای رعایت نکرد، مجوز آنها را لغو کنند و بدهند به آنهایی که شئونات و هنجارهای پذیرفته شده جمهوری اسلامی ایران را رعایت می کنند و در خارج از محیط کار نیز همه مجموعه ها، شهرداری ها، نهادهای عمومی، اگر کسی مرتکب چنین ناهنجاری شد در پرونده شان درج بشود. اول تذکر، بعد مجازات های سبک تر و اگر استمرار داشت مجازات های دیگری که در خود قوانین ذکر شده است اعمال شود.

عدم رعایت هنجارها در همه جوامع و در همه دنیا مرسوم است و این که ما فقط بنشینیم و دست روی دست بگذاریم و صرفاً اینجا گزارش بخوانیم کافی نیست.

پیشنهاد می کنم کمیسیون محترم فرهنگی یک ماده ۲۳۴ را به تفصیل از این مجموعه ها تهیه کند، موارد تخلف را به آنها یادآور شود و اگر توجه نکردند در مراجع رسمی قضایی از مسوولان مستقیم پیگیری کنند. چرا اینقدر بی تفاوت هستند نسبت به مجموعه های خودشان، نسبت به کسانی که سرکارشان با آنهاست مجوزشان با آنهاست بهره برداری شان از آن طریق شکل گرفته. همین اندازه را اگر ما فعلا ، فوراً ، دفعتاً و قویا پیگیری کنیم نیاز به بسیاری از اقدامات دیگر که به اذهان می رسد یا بر زبان جاری می شود نیست.

پس خلاصه عرایضم چون وقت رو به اتمام است این که، همه دستگاه هایی که به نوعی از انحاء به دستگاه حاکمیت وصل هستند، مجموعه های خودشان را از این حیث کنترل کنند.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته